Στηρίζω το παιδί: 18 Βολιώτες εικαστικοί προσφέρουν τα έργα τους για το παιδί

Νοέμβριος με προβολές, παρουσίαση βιβλίου, προτάσεις βιβλίων

 

Παρουσίαση του βιβλίου "Σινεφίλ 2" του Νίκου Παππά

 

Ο νεοσύστατος εκδοτικός οίκος «Εκδόσεις Ιστίο» με έδρα το Βόλο σας προσκαλεί να γνωρίσετε το πρώτο έντυπο βιβλίο του με τίτλο «Σινεφίλ 2: Ζωή σαν έργο Τέχνης» (2015) του Νίκου Παππά. Το βιβλίο περιέχει κείμενα δοκιμιακού χαρακτήρα με αφορμή κινηματογραφικές ταινίες. Στις σελίδες του αναπτύσσονται διαχρονικές έννοιες που βοήθησαν και βοηθούν τη μέχρι τώρα πορεία της ανθρωπότητας. Η έννοια της βοήθειας, ο αλτρουισμός, η παράδοση, η μνήμη, η εργατικότητα, η ειλικρίνεια και πολλές άλλες αξίες που επινόησε ο άνθρωπος, αναλύονται μέσα από το φως της Έβδομης Τέχνης. Εάν ο άνθρωπος δει ότι η ζωή του μπορεί να γίνει έργο τέχνης, τότε μπορεί να τη ζήσει.

Το βιβλίο θα παρουσιαστεί στο βιβλιοκαφενείο Χάρτα, Σκενδεράνη 16, την Τετάρτη 14 Οκτωβρίου στις 20:30. Θα μιλήσουν οι Γιάννης Λιάτσικας, Γιάννης Αντάμης και Νίκος Παππάς.

Ο Νίκος Παππάς σπούδασε Σκηνοθεσία Ντοκιμαντέρ και Ιστορία του Σινεμά στην Αγγλία και εργάστηκε για τρία χρόνια σε τηλεοπτικές παραγωγές, ντοκιμαντέρ και διαφημίσεις. Είναι δημιουργός του γκρουπ Σινεφίλ στο Facebook που αριθμεί 5000 μέλη. Αυτή τη στιγμή ζει στο Βόλο όπου εργάζεται ως δάσκαλος αγγλικών και Dj. Αυτό είναι το δεύτερο βιβλίο του.

Έκθεση φωτογραφίας της Βασιλικής Τσουτσούβα

Εγκαινιάζεται την Τρίτη 13 Οκτώβριου στις 21.00 στο καφενείο – βιβλιοπωλείο ΧΑΡΤΑ (Σκενδεράνη 16, Βόλος, τηλ: 2421033250) έκθεση φωτογραφίας της πρωτοεμφανιζόμενης στο Βόλο Βασιλικής Τσουτσούβα.

Η έκθεση αποτελεί συνέχεια της συνεργασίας με τον ζωγράφο Κωνσταντίνο Κομνηνό και το συλλέκτη Νικόλαο Βελισσιώτη.

Η Βασιλική Τσουτσούβα σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών Μπρέρα του Μιλάνου και στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας. Ασχολείται με την ζωγραφική, το κολάζ, το καλλιτεχνικό κόσμημα και την φωτογραφία. Ζει μεταξύ Μιλάνου και Αθήνας όπου μένει η οικογένεια της.

Έχει κάνει ατομικές εκθέσεις στην Ιταλία ( στο Μιλάνο, τη Ρώμη, την Μπολόνια και την Βενετία) και στην Ελλάδα (Αθήνα και Θεσσαλονίκη).

Στην φωτογραφική της εκθεση στον Βόλο παρουσιάζει τρία θέματα: «Αντικατοπτρίσεις», όπου τα αντικείμενα που έχει διαλέξει παρουσιάζονται μέσα σε «καθρέφτες», όπως το νερό. «Συμμετρίες», όπου χρησιμοποιώντας σύγχρονες τεχνικές πολλαπλασιάζει τις μορφές, και «Χρώματα της Μήλου» όπου η φωτογραφική της μηχανή εντοπίζει σε ορισμένα σημεία των πετρωμάτων του νησιού τη δύναμη της φύσης να δημιουργήσει μόνη της έργα τέχνης που μοιάζουν με έργα αφηρημένης τέχνης ως προς τις μορφές και τα χρώματα.

Είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα η ματιά της, ο τρόπος που βλέπει μέσα από τον φακό της φωτογραφικής της μηχανής πράγματα απλά , τα οποία φτάνει να τα μετουσιώνει σε ποίηση συχνά μόνο με την απλή κίνηση ενός «κλικ».

Ο "κόσμος" του Δημήτρη Ναλμπάντη

Την Πέμπτη 14 Μαϊου στις 21:00 εγκαινιάζεται στη ΧΑΡΤΑ (Σκενδεράνη 16, Βόλος, τηλ:2421033250) έκθεση ζωγραφικής του Δημήτρη Ναλμπάντη.

Και αυτή η έκθεση, όπως και η προηγούμενη με λιθογραφίες του Giorgio de Chirico, γίνεται με την επιμέλεια του ζωγράφου Κώστα Κομνηνού και τη συνεργασία του Νικόλου Βελισσιώτη.

Διάρκεια έκθεσης ως 15/6.

Ο Δημήτρης Ναλμπάνης εκθέτει για πρώτη φορά στο Βόλο.

Γεννημένος το 1957 στο Διδυμότειχο, σπούδασε αρχιτεκτονικό σχέδιο στην Θεσσαλονίκη και ζωγραφική δίπλα στον Νίκο Τζιώτη.

Το 2000 εκπροσωπεί την Ελλάδα στην παγκόσμια έκθεση ζωγραφικής που οργάνωσαν τα Ηνωμένα Έθνη για την νέα χιλιετία. Το έργο του «Αναμνήσεις» εξελέγη για να γίνει το πρώτο γραμματόσημο του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για το έτος 2000.

Το 2003 το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας τον τίμησε οργανώνοντας του αναδρομική έκθεση. Το 2004 επίσης το Υπουργείο Οικονομικών τον τίμησε με αναδρομική έκθεση και την ίδια χρονιά το Υπουργειο ΥΠΕΧΩΔΕ διοργάνωσε έκθεση έργων του στην Πινακοθήκη Πιερίδη με θέμα «Καθαρό Περιβάλλον». Τέλος, το Υπουργείο Μεταφορών σε συνεργασία με τα ΕΛΤΑ παρουσίασαν τέσσερα γραμματόσημα με θέμα το περιβάλλον που φιλοτέχνησε ο ίδιος ο καλλιτέχνης. Στην γενέτειρα του δημιουργήθηκε προς τιμήν του η «Δημοτική Πινακοθήκη Δημήτρη Ναλμπάντη» που του διαθέτει ένα κτίριο το όποιο ο Ναλμπάντης έχει τοιχογραφήσει και στο οποίο εκθέτει τα έργα του.

Εκτός του Μουσείου του Διδυμότειχου έχει τοιχογραφήσει ξενοδοχεία στην Ελλάδα, όπως το Rethimno Pallas, το Mare Monte, το Royal Μare Τhalasso Spa Αldemar και το Nina Beach στην Κρήτη, το Paradise στη Ρόδο, το Holiday Inn και το Meridian στην Αθήνα καθώς και την Συναγωγή της πόλης της Βέροιας.

Χρησιμοποιεί με εκπληκτικό τρόπο την αναγεννησιακή τεχνική του «Trompe l’ oeil», τεχνική της αυταπάτης, δημιουργώντας χώρους ανύπαρκτους. Η φύση, εκείνη η αμόλυντη, που ο Ναλμπάντης αγαπά υπερβολικά, γίνεται στα έργα του ένας παράδεισος ή τουλάχιστον η πόρτα που οδηγεί σε κάποιον μεταφυσικό παράδεισο.

Η ζωγραφική του Δημήτρη Ναλμπάντη μας μεταφέρει από την πρώτη ματιά σε ένα κόσμο σίγουρα γνωστό μας αλλά την ίδια στιγμή απρόβλεπτο. Στοιχεία υπερρεαλιστικά τοποθετημένα σε χώρους όπου δεν ανήκουν, καθημερινά αντικείμενα αιωρούμενα σε φανταστικές ατμόσφαιρες η εγκαταλελειμμένα σε σκηνογραφικούς χώρους εξάπτουν την φαντασία μας. Σκάλες οδηγούν σε ιδανικούς κόσμους. Δένδρα, φρούτα, χλαμύδες, ταξιδεύουν στα σύννεφα πάνω από ένα καθαρά ελλαδικό τοπίο. Ένας κόσμος μεταφυσικός ο δικός του.

Είναι εξαιρετικός γνώστης της τεχνικής της ζωγραφικής και των εκφραστικών δυνατοτήτων των χρωμάτων. Εκείνο που χαρακτηρίζει τα έργα του είναι η διαφάνεια των χρωματικών επιστρώσεων, οπου κάθε χρωματική επιφάνεια, μας επιτρέπει να διακρίνουμε τι υπάρχει πίσω της, χαρίζοντας έτσι στο εργο ένα οπτικό βάθος που δεν έχει την ανάγκη της προοπτικής.

Στα έργα του η φύση αντικαθίσταται από μια νέα, δημιουργημένη εντελώς νοητικά, παραμυθένια, ιδεαλιστική, χωρίς χρόνο.

Έχει μια βαθιά γνώση της ιστορίας της τέχνης και μια καθαρή διάθεση που τον οδηγεί προς την ιταλική αναγέννηση και προς τους Φλαμανδούς του 1400, από όπου «δανείζεται» θέματα και στοιχεία για να συντάξει σύγχρονες πραγματικότητες ονείρων που μας παραπέμπουν στην «μεταφυσική» ζωγραφική του εικοστού αιώνα.

Ο Ναλμπάντης, όπως οι καλλιτέχνες της αναγέννησης, τείνει προς την θρησκευτικότητα. Αλλά το «θείο» του είναι άυλο, χωρίς μορφές. Απεικονίζει μια στιγμή μετά το γεγονός που θέλει να μας περιγράψει. Έτσι ο «Μυστικός δείπνος» είναι ένα άδειο τραπέζι και μόνο το αναποδογυρισμένο ποτήρι του Ιούδα, προσδίδει ένα συμβολικό χαρακτήρα, πολύ πιο δραματικό, στην εικόνα που περνά από την στιγμιαία ιστορικότητα σε μια αιωνιότητα χωρίς τέλος.

Όταν ασχολείται με την περιγραφή ενός φυσικού χώρου, η γραφή του γίνεται πιο δυναμική, η χειρονομία του πιο εξπρεσιονιστική, τα χρώματα του πιο έντονα. Αλλά αποφεύγει πάντα τον παραστατικό ρεαλισμό, προσπαθώντας να τοποθετήσει τον χώρο σε ένα απίθανο και ενεργό περιβάλλον, δημιουργώντας έτσι μεταφυσικές πραγματικότητες.

Η ζωγραφική του Ναλμπαντη είναι δημιούργημα καθαρά νοηματικό, όπου ο καλλιτέχνης δεν χρησιμοποίει τα μάτια του για να συλλάβει παθητικά εικόνες του περιβάλλοντος, και να τις αναπαραστήσει, μα αντίθετα τα χρησιμοποιεί σαν ενεργό όργανο για δημιουργήσει ένα περιβάλλον απίθανο, νέο και ιδανικό, που έχει ήδη γεννηθεί και κατασκευαστεί στο μυαλό του.

Διδάσκει στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.

Τζιόρτζιο ντε Κίρικο: είκοσι χαρακτικά

Τη Μ. Δευτέρα 6 Απριλίου 2015 στις 20:30 εγκαινιάζεται στο βιβλιοπωλείο – καφενείο ΧΑΡΤΑ (Σκενδεράνη 16, Βόλος, τηλ: 2421033250) εικαστική έκθεση με είκοσι χαρακτικά έργα του Giorgio de Chirico. Θα μιλήσει ο ζωγράφος Κώστας Κομνηνός, ο οποίος είναι και ο επιμελητής της έκθεσης. Διάρκεια έκθεσης: 6/4 -25/4/2015.

Πρόκειται για μια μοναδική ευκαιρία να γνωρίσει κανείς μια πλευρά του τεράστιου έργου του γεννημένου στο Βόλο σπουδαίου καλλιτέχνη, τα χαρακτικά του.

Η χαρακτική είναι η δημοκρατική έκφραση της τέχνης, που εξυπηρέτησε την ανάγκη του φιλότεχνου κοινού να μπορεί να κατέχει έργα τέχνης – αποκλειστική δυνότητα ως τότε της ανώτερης τάξης. Σύντομα γίνεται μια τέχνη εκλεκτική, οι χαράκτες είναι σχεδόν πάντα έξοχοι τεχνίτες και τα έργα τους πολλές φορές εφάμιλλα ή ανώτερα από τους αυθεντικούς πίνακες.

Από τον Δημήτρη Πικιώνη, που επισκέφτηκε τον de Chirico στο Μόναχο το 1908, έχουμε την πληροφορία ότι είδε μία -δύο λιθογραφίες του ανάμεσα στα έργα του. Ο de Chirico αρχίζει να ασχολείται συστηματικά με τη χαρακτική, και ειδικά το acquaforte, το 1927. Τα επόμενα χρόνια θα κυκλοφορήσουν άλλοι δύο τόμοι αφιερωμένοι σε “άλογα” και σε “άλογα και επαύλεις”. Ο κύριος όγκος του χαρακτικού έργου του de Chirico θα παραχθεί μεταξύ του 1969 και του 1977.

Ο de Chirico αγαπά πολύ τη χαρακτική και συχνά επιζωγραφίζει ο ίδιος τις λιθογραφίες του μετατρέποντας έτσι το κάθε αντίτυπο σε μοναδικό έργο τέχνης.

Μια σειρά είκοσι τέτοιων έργων θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε στην έκθεση της Χάρτας, η οποία θα είναι η πρώτη από μια σειρά καλλιτεχνικών εκθέσεων που προγραμματίζονται για τη συνέχεια με την πολύτιμη συνεργασία και την επιμέλεια του ζωγράφου Κώστα Κομνηνού.

«Με δεδομένη την ολοένα πιο υλιστική και πιο πραγματιστική προσέγγιση της σύγχρονης εποχής, δε θα με εξέπληττε στο μέλλον μια κοινωνία στην οποία, όσοι ζουν για τις πνευματικές απολαύσεις δε θα έχουν δικαίωμα να διεκδικήσουν μια θέση στον ήλιο.» (G. de Chirico)

Ο Giorgio de Chirico γεννήθηκε στο Βόλο και ήταν ο πρωτότοκος γιος του Εβαρίστο και της Τζέμα ντε Κίρικο, ιταλικής καταγωγής. Ο πατέρας του εργαζόταν ως μηχανικός και επέβλεπε την κατασκευή του θεσσαλικού σιδηροδρομικού δικτύου, ενώ η μητέρα του ήταν πρώην τραγουδίστρια της όπερας. Ο αδελφός του αναδείχθηκε επίσης φημισμένος καλλιτέχνης, με το όνομα Αλμπέρτ Σαβίνιο. Το ελληνικό περιβάλλον και ο ελληνικός πολιτισμός, ιδιαίτερα το τοπίο του Βόλου που παρέπεμπε σε αρχαία Ιωλκό και Αργοναυτική εκστρατεία, όπου μεγάλωσε ο ντε Κίρικο, υπήρξε πηγή έμπνευσης για εκείνον.

Ο Εβαρίστο ντε Κίρικο, παρά την επιθυμία του να τον διαδεχτούν τα παιδιά του ως μηχανικοί, ενθάρρυνε τα καλλιτεχνικά ενδιαφέροντά τους. Έτσι, ο Τζόρτζιο φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με δασκάλους τους Γεώργιο Ροϊλό, Κωνσταντίνο Βολονάκη και Γιώργο Ιακωβίδη. Το 1905 σημειώθηκε ο θάνατος του πατέρα του, γεγονός που πιθανώς συνδέεται με την αποτυχία του στις τελικές εξετάσεις της σχολής.

Το φθινόπωρο του 1906,εγκαταστάθηκε μαζί με τη μητέρα και τον αδελφό του στο Μόναχο, όπου ξεκίνησε σπουδές στη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών, παρακολουθώντας μαθήματα σχεδίου και ζωγραφικής. Αποχώρησε από την Ακαδημία πριν ολοκληρώσει τις σπουδές του και το καλοκαίρι του 1909 εγκαταστάθηκε στο Μιλάνο.

Το 1911 μετακόμισε στο Παρίσι.Στους καλλιτεχνικούς κύκλους του Παρισιού, ο ντε Κίρικο έγινε θερμά δεκτός σε έναν ευρύτερο κύκλο καλλιτεχνών, που περιλάμβανε διάσημους ζωγράφους όπως τον Πάμπλο Πικάσο και τον Φράνσις Πικαμπιά. Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν το 1915 η Ιταλία κήρυξε τον πόλεμο στην Αυστρία, ο ντε Κίρικο παρουσιάστηκε στη Φεράρα για να υπηρετήσει τη θητεία του. Συνέχισε να ζωγραφίζει με μειωμένους ρυθμούς, προσπαθώντας παράλληλα να διατηρεί τις επαφές του στο Παρίσι.

Στα τέλη του 1918, εγκατέλειψε τη Φεράρα και εγκαταστάθηκε μαζί με τη μητέρα του στη Ρώμη, όπου υπήρξε μέλος και του θεατρικού κύκλου.

Από το 1919, στα πλαίσια μίας βαθιάς αλλαγής, ξεκίνησε να αντιγράφει έργα της Ιταλικής Αναγέννησης,μιμούμενος το ύφος τους και αναπτύσσοντας ένα νεοκλασικό ύφος, σημαντικά διαφοροποιημένο από τις προγενέστερες δημιουργίες του. Όμως, την ίδια περίπου εποχή, τα «μεταφυσικά» έργα του έγιναν αντικείμενα θαυμασμού από τους υπερρεαλιστές, οι οποίοι αποκήρυξαν τη στροφή του στο νεοκλασικό και νεορομαντικό ύφος. Η διάσταση των απόψεων του ντε Κίρικο με τους υπερρεαλιστές επισημοποιήθηκε το 1926, όταν τον χαρακτήρισαν ως μία «μεγαλοφυΐα που χάθηκε».

Το 1925 εγκαταστάθηκε εκ νέου στο Παρίσι, όπου ακολούθησε μία ιδιαίτερα παραγωγική περίοδος. Η δεύτερη παραμονή του στο Παρίσι διήρκεσε μέχρι το 1929, χρονιά κατά την οποία ολοκλήρωσε τη διακόσμηση του σπιτιού τού Λεόνς Ρόζενμπεργκ, με σκηνές μάχης μεταξύ Ρωμαίων μονομάχων. Την ίδια περίοδο εκδόθηκε το μυθιστόρημά του, με τίτλο Εβδόμερος(Hebdomeros), ενώ φιλοτέχνησε και μία σειρά λιθογραφιών.

Έζησε για ένα διάστημα στην Ιταλία, συμμετέχοντας στη Μπιενάλε της Βενετίας και επέστρεψε στο Παρίσι το1934. Το 1935 εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη για τα επόμενα δύο χρόνια και οργάνωσε συνολικά πέντε εκθέσεις έργων του. Παρά την επιτυχία τους, επέστρεψε στην Ιταλία, τον Ιανουάριο του 1938.

Για ένα σύντομο διάστημα,πριν το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, έζησε στο Παρίσι πριν επιστρέψει και πάλι στο Μιλάνο. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1940, με νέο ύφος με στοιχεία νεομπαρόκ, αλλά και με πολεμική διάθεση ενάντια στη μοντέρνα τέχνη,συμμετείχε στην 23η Μπιενάλε της Βενετίας. To έργο του αντιμετωπίστηκε με έντονη αμφισβήτηση από τους κριτικούς. Τότε ο ντε Κίρικο εξέφρασε την αντίθεσή του στη «δικτατορία» του μοντερνισμού μέσα από μία πληθώρα δοκιμίων.Μάλιστα, κατά την περίοδο 1950-3 οργάνωσε την «αντι-Μπιενάλε», παρουσιάζοντας έργα «αντι-μοντέρνων» καλλιτεχνών. Συνέχισε να εργάζεται μέχρι τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Πέθανε στη Ρώμη το 1978.

"Από τη σκηνή στην οθόνη": Ο Ρόζενκρατς και ο Γκίλντεστερν είναι νεκροί"

Συνεχίζονται οι προβολές (και συζητήσεις;) στη Χάρτα με το αφιέρωμα "Από τη σκηνή στην οθόνη". Μετά τις ταινίες "Αρσενικό και παλιά δαντέλα", "Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι", "Ωραίος και σέξι" και "Σύντομη συνάντηση", επόμενη ταινία:

 "Ο Ρόζενκρατς και ο Γκίλντεστερν είναι νεκροί"

 του Τομ Στόππαρντ

με τους Γκάρυ Όλντμαν, Τιμ Ροθ και Ρίτσαρντ Ντρέιφους.

 

 

Δευτέρα 23 Μαρτίου στις 20:30

Προβολή ταινίας - IRIS

Συνεχίζονται οι προβολές ταινιών για συγγραφείς στη Χάρτα με την ταινία "Iris" για τη συγγραφέα Iris Murdoch. Σκηνοθεσία: Richard Eyre. Πρωταγωνιστούν: Judi Dench, Kate Winslet, Jim Broadbent και Hugh Bonneville.
Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου στις 20:30.

Ταινίες για συγγραφείς - Ο τελευταιος σταθμός

Συνεχίζονται οι προβολές (και συζητήσεις;) στη Χάρτα με νέο κύκλο - ταινίες για συγγραφείς.
Μετά την προβολή των ταινιών "ΟΙ ΩΡΕΣ"  (Βιρτζίνια Γουλφ) και ¨ΚΑΠΟΤΕ" Τρούμαν Καπότε), προβάλλεται η ταινία "Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ" που αποτυπώνει τις τελευταίες μέρες του Λέοντος Τολστόι. Η ταινία βασίζεται σε μυθιστόρημα του Τζέι Παρίνι. Σκηνοθεσία: Μάικλ Χόφμαν. Παίζουν: Χέλεν Μίρεν, Κρίστοφερ Πλάμερ, Πολ Τζιαμάτι, Τζέιμς ΜακΑβόι.

ΔΕΥΤΕΡΑ 2 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ, 20:30.